25 هفته و یک روز گذشت

الان ساعت 2:30 نصفه شبه و من بیدارم و تعدادی از آهنگ هایی که دوست دارم در حال دانلود شدن هستن من هم نشتم به خوندن وبلاگ هایی که قبلن ها به لظف وجود گوگل ریدر همیشه میخوندمشون. این وسط مسط ها تکون هایی شیرین دخملک رو هم که حس می کنم کلی هیجان زده میشم. با اینکه این تکون ها هی تکرار میشن ولی هر کدومش یه لذتی داره برای خودش. خدا رو شکر برای این حس خوب.

چهارشنبه بعدازظهر رفتیم سونوگرافی برای دیدن نازنین دخترمون. وندای ما تو در حالی که سن بارداری من 24 هفته و 6 روز بود 820 گرفت وزن داشت و توی زمان سونو دهن خوشگلش باز بود و دکتر گفت داره میخنده. دکتر دست ها و پاها و انگشت های کوچولوی عزیزک رو نشونمون داد. کف پاهاش رو هم دیدیم. باز از دیدن تصویر دخملک تو اون صفحه مونیتور و شنیدن صدای دوست داشتنی قلبش به وجد اومدیم و سرمست شدیم.

پنج شنبه بازهم یه چیزایی برای وندا خریدم. عاشق وسایلش هستم. دیشب هم نزدیکای صبح برای اولین بار خوابش رو دیدم. خوشحال بودم و کمی سردرگم.